Dag 6, Zaterdag 5 mei 2018

Op deze ongetwijfeld meest aantrekkelijke etappe van de Camino door La Rioja hoeft de pelgrim bijna niet over asfalt te lopen en kan hij zich onderdompelen in een van die legendarische plaatsen op de route, Santo Domingo de la Calzada. Het dorp dat zijn naam en bestaan ontleent aan zowel de Jacobsroute als aan een van zijn grootste weldoeners, Santo Domingo, wacht aan het einde van 5 uur lopen door akkers met brede voren en mooie landwegen, die parallel aan maar altijd ver van de N-120 lopen.De route komt maar door één plaats met voorzieningen, Azofra, en het daarom verstandig om voldoende proviand mee te nemen voor de bijna 16 km waarbij graan en de vertroostende vergezichten op de Sierra de la Demanda de enige metgezellen zijn. Door het doolhof van wegen en kruispunten moet u wel de gele pijlen goed in de gaten houden!*

Bevrijdingsdag in Nederland, het is  zaterdag dus zal er wel veel te doen zijn geweest en als het zo mooi weer is geweest als hier dan kon het wel eens erg druk geweest zijn op alle vrijmarkten in dorpen en steden.
Hier was het de eerste echte mooie dag op mijn Camino!
Heerlijk geslapen in een prima herberg, echt een pareltje op de Camino en dat voor €15,=, ontbijt overdadig dus ik kon vooruit. Samen met Sonja vertrokken maar haar na 1 uur achter gelaten, mijn tempo ligt hoger en ik wilde verder dan zij lopen vandaag. Leuke momenten met haar gehad!
Mijn Caminoman kwam ook weer terug na een paar dagen van afwezigheid, het Caminovrouwtje had hem verlaten dus kunnen we weer samen verder😁.
Dit traject van de Camino is prachtig, goede wegen en een prachtig landschap. Ik kwam de Australiers ook weer tegen en omdat je met een grote groep dezelfde afstanden aflegd zie je veel bekende gezichten.
Na bijna 3 uur lopen gerust in Cirinela, hier een duidelijke miscommunicatie tussen een pelgrim en een Oostenrijker die de boel erg verhitte. Hij claimde 2 x betaald te hebben waar zij niets van wilde weten. Het halve cafe bemoeide zich ermee en hij kon afdruipen met de staart tussen de benen.
Verder naar Santo Domingo de la Calzada een mooi dorp met een prachtig centrum, hier de kathedraal bezocht, kleiner dan normaal maar mooi en gerestaureerd. Er zit een mooi verhaal achter deze Domingo maar de details zijn mij ontgaan, iets met afgewezen als priester en daarna zijn verdere leven in teken van de gemeenschap geleefd door het aanleggen van wegen, gebouwen, bruggen etc.
Omdat dit een halte plaats is en ik geen bed had gereserveerd ben ik verder gelopen naar Grañón en hier in de kerk onderdak gevonden. Een speciale plaats, met ruim 20 man in een ruimte met matrasjes op de grond naast elkaar. Ben benieuwd hoe het slapen gaat😇.
Wat leuk was onderweg was het krijgen van een berichtje van vrienden van mij, het is erg leuk om te lezen dat je vrienden met je meeleven!
Heerlijk is het wandelen met muziek op, ik ging bergopwaarts en net kwam Echo's van Pink Floyd voorbij. Dit deed mij weer terug denken aan mijn tijd bij de verkenners toen wij in Oostenrijk op kamp waren. en het lijkt erop dat dit vanavond een vervolg krijgt.
De mis Ik moet nu snel stoppen want ik moet naar de mis😇.

De mis werd natuurlijk in het Spaans gedaan en daarbij werd de priester geassisteerd door een Koreaanse priester die op dit moment zelf ook de Camino loopt, mooi om te zien die samensmelting in geloof! Ik heb natuurlijk niets verstaan van alles wat er vertelt werd maar de rituelen en de gewoontes ken ik nog wel dus dat viel allemaal wel mee. Na de mis werden de pelgrims naar voren geroepen en kregen wij de pelgrimszegen tot een goede en behouden aankomst in Santiago.

Da de mis weer naar de herberg boven de kerk, hier werd het eten gezamenlijk klaar gemaakt door mede-pelgrims en dat is toch wel bijzonder. Je zit aan tafel met een Koreaanse, Spanjaard, Canadese met Nederlandse grootouders, en nog veel meer nationaliteiten De voertaal is Engels en Spaans en dat is heel leuk.

Er werd een korte uiteenzetting gegeven over de doelstellingen van de parochiale herberg waarbij de nadruk werd gelegd op de medemenselijkheid. Er werd benadrukt dat er nooit een pelgrim wordt afgewezen, het schijnt dat er wel eens meer dan 150 mensen hebben geslapen in het pand. Alle plekken worden benut om mensen onder te brengen tot zelfs in de kerk aan toe. Lijkt me wel wat om te slapen op het altaar☺! Na het eten werd iedereen betrokken bij de afwas waarbij er grote teilen op tafel werden gezet en binnen 15 minuten was de afwas gedaan. Heel leuk!

Hierna was er een meditatief moment in de kerk ingepland, op vrijwillige basis, waarbij er een gebed werd voorgelezen in 4 talen door de pelgrims gezamenlijk. Daarna werd het licht uit gedaan en ging er een brandende kaars de ronde waarbij een ieder zijn/haar ervaring mocht vertellen mbt de Camino. Voor sommigen was dar erg emotioneel. Ik was als een der laatste aan de beurt en je bedenkt wat je wilt zeggen maar als het zover is dan komt er toch weer iets anders uit. Mijn kernboodschap was, Wees gelukkig met jezelf!

Inmiddels was het bij 22.00 uur en zijn we met een aantal naar het lokale café gegaan en daar was het heel gezellig. We waren met Koreaanse jongens, Michaila uit Tsjechië, een Spaans stel, een Spaanse hospitelero een Braziliaanse. Om de boel een beetje p gang te brengen kocht ik een fles wijn die natuurlijk snel leeg was maar goed voorbeeld doet volgen dus de rest ging als vanzelf.

Uiteindelijk was het 2.00 uur dat ik op mijn matrasje lag en heb ik nog goed geslapen ook! 😂

De vraag van de Dag!

Welke reacties kreeg je als je vertelde wat je Nederlanders was?

Bijna altijd positief, of men was er al eens geweest of het stond op een to-do-list. Het beeld wat mensen in het geheel hebben van Nederland heb ik als positief ervaren. En men weet wel dat het niet meer een land is van windmolens en klompen maar wat bijna elke keer weer terug kwam waren de tulpen en de Keukenhof.

* tekst overgenomen uit Te Voet naar Santiago de Compostela, Uitgeverij Elmar bv, Delft 2008 - 2011