Dag 16: Puente la Reina - Pamplona, 38,8 km.

Het is nu 22.42 uur als ik begin te schrijven, mijn Camino is voorbij!

Wat een geweldige ervaring is dit geweest! Had ik niet willen missen.

Vandaag een heel bijzondere dag geworden waarin veel is gebeurd!

Begon natuurlijk al met het afscheid van "mijn" Camino vrienden vanmorgen in de herberg. Om 08.15 uur vertrokken, we konden geen contact krijgen met het hostel waar ik wilde verblijven en in goed vertrouwen dat Laura dit voor mij zou regelen verliet ik Puente la Reina.

In eerste instantie weer terug naar Obanos en daar ben ik nog even langs de kerk van Eunate gelopen omdat ik deze gisteren zo mooi vond. Helaas was deze nu gesloten, naar ik later begreep ivm financiële middelen en een gebrek aan vrijwilligers.

Op de weer app had ik gezien dat we 100% kans op regen hadden dus was ik voorbereid en zo gauw de eerste druppels vielen, regenjack aan en verder.

Op mijn GPS liep ik verder naar de Camino route, waar ik dus vanaf was geweken. In Adios, ook weer een gat van een dorp, zag ik een ventwagen staan waar de locals hun brood vandaan haalden. Ik dus ook een 1/2 stokbrood gekocht. Inmiddels was de lucht geheel gevuld met donkere wolken en stormde het gewoon. Het kostte mij moeite om op de been te blijven op de heuvelkammen. Terwijl ik aan een man de weg vroeg naar Uterga begon het te stortregenen. De man wenkte mij hem te volgen, en naar ik dacht om te schuilen in zijn schuur/garage. Ik moest mijn rugzak afdoen en mijn jas uittrekken en hem volgen zijn huis in.

Het was een enorm pand, bestaande uit meerdere percelen aaneengesloten, uiteindelijk belandden we in de keuken en daar werd zijn vrouw op de hoogte gesteld van mijn aanwezigheid.

Ik was als een verzopen kat zo nat, nat van het transpireren in de regenkleding. Ik kreeg van haar een polo-shirt wat ik absoluut aan moest trekken en zij wilde het niet terug hebben ondanks mijn aandringen.

Ik heb daar 1 uur met hen in de keuken doorgebracht al communicerende mbv gebaar, telefoon en landkaarten. Zij bleven maar in het Spaans praten alsof ik alles verstond, maar het gekke is dat je nog het meeste ook begrijpt van waar we het over hebben gehad. Mijn reis, vakanties, Holland, familie inclusief foto's op de telefoons. Kortom een geweldige ontmoeting!

Na 1 uur was het bijna droog en de man stond erop om mij naar Pamplona te brengen maar dat wilde ik niet. Hij heeft mij afgezet in Urtega op de route van de Camino. Een ritje van 10 minuten maar voor mij wel 1 uur minder lopen😊.

Verder richting alto del Perdon waar bovenop het bekende monument staat van een groep pelgrims van ijzeren silhouetten hier neergezet door de Asociacon de Amigos delnCamino de Navarra in 1996.

Helaas was het zicht zo slecht dat er niet veel te zien was dan enkel laag hangende bewolking. Gelukkig waren er nog 2 Amerikaanse vrouwen op de top dus konden er foto's worden gemaakt. even later heb ik dit nog een keer gedaan voor een Italiaan en toen weer als de wie-de-weerga naar beneden. De beklimming van uit Urtega is zwaar maar daarentegen de afdaling gaat fluitend. Vlak voor een dorpje kwam ik 2 enigszins " verzopen" pelgrims tegen, geheel in mijn eigen ritme dacht ik nog " die moeten doorlopen willen ze nog een beetje op tijd in Puente aankomen", In het voorbij lopen is het van "Bon Camino", en verder. Nog geen 2 meter verder hoorde ik " he Gert!", ik draai me om voor een betere blik, bleken het Frieda & Rina te zijn, de meiden van het Camino café in Amsterdam en de meiden die mij op mijn eerste dag hebben uitgezwaaid in Lourdes. Wat een verrassing!, ik nodigde ze uit voor een kop koffie en natuurlijk om bij te praten. Als verzopen katten zaten we rond een soort van schouw zoekend naar de warmte van het vuur voor ons en de natte kleren. We waren natuurlijk niet alleen want veel zoeken even een moment om uit de regen te zijn. Toch is het ons gelukt om de kleding iets te drogen.

We hebben 1 uur lang gekletst over onze ervaringen, wat ontzettend leuk! De meiden moesten weer verder, bij het afscheid heb ik Frieda mijn poncho meegegeven want die van haar was misschien wel schattig maar niet functioneel. Tevens mijn 4 powerbars overgedragen aan hen die komen misschien bij hen nog goed van pas. Na een hartelijk afscheid heb ik, inmiddels alleen in de herberg, mijn kleding verder gedroogd en daarna weer op pad.

De afdaling verliep probleemloos. In het laatste dorp voor Pamplona,       Cizur Menor, heb ik een prachtige kerk van de Johanniter orde (Maltezer orde) bezocht. Een pareltje aan de Camino, nog even overwogen om daar de herberg te nemen maar ik wilde door naar Pamplona. Met Pamplona in zicht weer nieuwe energie maar het duurde nog 1,5 uur eer ik voor hostel Hemmingway stond. Vermoeid maar voldaan mij gemeld maar pech voor mij ze zaten vol! Ook de morgen waren ze al volgeboekt dus ook al had Laura gebeld voor mij geen plaats. Op zoek naar een hotel merkte ik al snel dat bijna alles vol geboekt was.

Met behulp vaneen  vriendelijke receptionistes van een hotel toch nog iets kunnen boeken via Booking.com. Mijn pech was dat dit hotel bijna aan de rand van Pamplona lag nota bene aan de kant waar ik de stad was binnengekomen😩.

3/4 uur later eindelijk aangekomen in hotel Albert, "iets" duurder dan een herberg maar wel veel luxer. Bij binnenkomst meteen de inhoud van de rugzak op bed uitgestald om te drogen en alle kleding uitgehangen. De natste kleren gewassen, schoenen schoongemaakt en mezelf verwend met een heerlijk warm bad😄!

Hierna Willy gebeld en de belevenissen van de dag uitgewisseld.

Hierna eindelijk gaan eten met de spullen die ik bij mij had

Pain, vine, fromage en jambon plus een start gemaakt met dit verslag.

Uiteindelijk om 00.45 uur gaan slapen op een heerlijk matras!

Mijn Camino is nu ten einde, morgen nog een toeristisch dagje Pamplona en dan weer lekker naar huis. Niet voor niets Oost West, Thuis Best met Willy en de jongens.

Vandaag de natste dag van de Camino met heel bijzondere ontmoetingen!

Vraag van de dag: