Uitdagende eenzaamheid

De eerste proeve van eenzaamheid zijn de eerste 17 km aan het begin van deze etappe. Het is het langste stuk tot nu toe op de Jacobsroute zonder enig dorp of variatie in het landschap. In het begin is er het verfrissende groen van de abdij van Benevívere dat het uitzicht nog enigszins vriendelijk maakt. Daarna, het niets, Alleen eindeloze akkers en die zelfzuchtige streep van een horizon die alleen maar valse hoop schept. De Camino wordt meer dan ooit een boetedoening. Het is nu zaak het hoofd koel te houden en geduld op te brengen. Calzadilla, opgesloten in een laagte in het terrein, wordt pas zichtbaar als je er al bijna bovenop staat en dat versterkt alleen maar het idee dat er nooit een einde komt aan dit monotone tapijt. Uiteindelijk doemt Calzadilla toch op en alsof het niets na die eindeloze toch is daar ook Lédogos en Terradillos, nog twee droeve lemen zielen , verloren in deze oceaan van leegte. 

Dag 13, 12 mei zaterdag 2018

12 mei Dag van de Verpleging zoals deze dag in het verleden heette maar tegenwoordig met het includeren van een ieder, Dag van Zorg.
In principe mijn laatste actieve dag die ik had kunnen mee maken ware het niet dat ik hier in het zonnige Spanje even andere zaken aan het doen ben dan voor iemand te zorgen☺. In het verleden was het echt een dag met een randje maar nu met de ernstige tekorten in de zorg mbt geld en personeel misschien een plakje cake bij de koffie en natuurlijk landelijk een symposium om het beroep onder te aandacht te brengen met wervelende teksten.
Zoals je ziet laat de zorg je nooit echt los en gaan mijn gedachten ook uit naar mijn collega's die op deze zaterdag weer hun best doen om een ieder weer het zijne te geven!
Even genoeg gemijmer over het werk en over naar het nu op de Camino!
Het tweede verslag van vandaag, voor mijn trouwe volgers even afzien maar dat doen wij ook hier regelmatig, vooral in de avonden😂.
Een dag die voor mij wel erg vroeg begon, de Koreaanse boven mij ging er al om 5.30 uur uit en hoe stil ze ook deed in een stapelbed voel je alles.
Om 8.00 uur op pad en het was koud en veel wind, meteen maar mijn trui aangetrokken die ik de verdere dag niet meer heb uit getrokken.
Op naar de eerste stop in Carrion de los Condes, maar eerst weer verder langs de weg van gisteren die ons rond 10.30 uur in de plaats bracht.
In dit dorp zijn 12 kerken en al die kerkklokken luiden om ons te verwelkomen, wat een eer maar wel weer begrijpelijk😀. De meeste waren gesloten zelfs het mooie klooster net op de dorpsgrens. In Carrion hebben we weer boodschappen gedaan, geld getapt en in een gezellig Spaans café koffie gedronken.
Na een uur weer verder om nu het langste eenzame stuk van deze route te lopen 17.2 km.
Beschreven als een saai stuk kan ik dat niet bevestigen. Natuurlijk de weg is haast kaarsrecht en het landschap is eindeloos groen maar de weg geflankeerd door een afwisselde flora is als een kleurrijk lint in een prachtig schilderij. Aan de rechterkant in de verte loopt de snelweg als waar heel kleine Leo auto's hun weg zoeken.
Pas ruim over de helft 2 grote stallen voor hooi opslag als bakens in een groene golvende zee. En met golfend reflecteer ik aan de harde wind die recht in ons gezicht waaide, vermomd als een Koreaan liep ik over dit lint.
Aan alles komt een einde en rond 16.00 uur liepen we Calzadilla de la Cueza binnen en werden we uitbundig binnen gezwaaid door de eigenaar van de herberg😁.
Ook nu weer een bed gevonden op een ruimte die we delen met 36 personen, gelukkig lig ik wel onder in het stapelbed en had ik tot voor kort nog niemand boven mij, hopelijk blijft dat zo😱.
Na onze routine bezigheden hebben Hyun Ju en ik onze gekochte levensmiddelen genuttigd op een overdekte afgesloten veranda.
Nadien dus weer de blogs geschreven en om 21.05 uur zit ook dat er weer op en gaan we de was binnen halen, prettige Moederdag morgen😄😄😄. 

De vraag van de Dag

Welke drie tips zou je willen geven aan iemand die jou bestemming(en) voor het eerst bezoekt?

Tips zijn er om opgepakt te worden en niet zo zeer om ze per sé op te volgen maar nu uit eigen ervaring kan ik wel zeggen dat de volgende drie dingen wel eens waardevol zouden kunnen zijn.

Onderschat niet waaraan je begint, je loopt niet effe de Camino!

Je kunt niet trainen in ons vlakke landje op stijgen en dalen maar wel om afstanden te              lopen en hang af en toe eens een volle rugzak om je schouders en loop 25 km.

Ten aller tijden "luister naar je lichaam"! en handel er naar. Beter later aan komen dan afhaken!  Ook dit jaar weer veel en dan vooral jongeren die maar doorgaan zonder te beseffen wat ze    zichzelf aan doen

* tekst overgenomen uit Te Voet naar Santiago de Compostela, Uitgeverij Elmar bv, Delft 2008 - 2011