Aan de voet van Galicië

Op de Drempel van Galicië

Cacabelos uit gaat weer over het asfalt maar bij het bereiken van Pieros gaan we door de prachtige wijnvelden en komen in Vilafranca del Biezo langs de beroemde puerta del Perdón van de Santiagokerk. Al sinds mensenheugenis is het dal van Valcarce, dat naar de Col de Piedrafita loopt, de natuurlijke weg uit Villafranca del Biezo en de enige doorgang tussen Castilië en Galicië. *

Door Wijngaarden en Dalen,

zaterdag 4 mei 2019 

Na een gezellige avond en een prima nacht weer om 8.00 uur vertrokken.

Ook vandaag weer gelopen met Sheila & Bob en besloten om langs de weg te lopen en niet de alternatieve route te nemen. Deze is mooier om te wandelen maar ook meer op en af.

Gelukkig was deze weg niet druk bereden waardoor het niet vervelend was om er te lopen.

Het eerste gedeelte naar Villafranca ging door de wijngaarden en was prachtig om te wandelen. Het eerste gedeelte ging heuvel opwaarts dus dat was best pittig maar o zo mooi😀. We liepen vak voor Villafranca door een wijngaard van Cantina met een prachtig zicht op het huis wat bovenop een heuvel staat. Dit zicht gebruiken ze ook op het etiket van hun wijn.

In Villafranca del Biezo op het Plaza Major weer een heerlijk ontbijt genomen onder een stralende zon. Spanje is toch wel een bijzonder land en neemt het soms niet zo nauw met de eigen regeltjes lijkt mij zo. We zaten, zoals gezegd te ontbijten op het plein en hadden zich op een afbraakpand waarvan het halve huis nog stond met alles erop en eraan. In het hart van het dorp met uitzicht op het plein. Waar kan dit nog? Een foto van dit bijzondere gebouw is zichtbaar op de foto pagina.

Een ander voordeel van pelgrim zijn zoals ik eerder benoemd heb is het gemak waarmee je contacten maakt met andere pelgrims. Het gaat zo makkelijk dat het telkens weer heel leuk is om het verhaal van de ander te vernemen. Zo zaten we met een Engelsman uit Bristol en een Française uit de buurt van Parijs gezellig te "ontbijten".

Onderweg is het bijzonder dat je weer dezelfde mensen tegen komt die je eerder ook gezien hebt.

In een klein dorpje waar we zaten te rusten kwamen we de drie Chinezen tegen die ik gisteren had gezien en voor de eerste keer had ontmoet op het vliegveld van Madrid.

De zoon had een zere voet en kon amper lopen. Ik heb hem een beetje geholpen met Voltaren en een steunverband gegeven.

Het heeft hem wel geholpen want later kwamen we hen weer tegen en hij liep als een voorheen. De ouders en ook hij waren erg dankbaar!

Onderweg weer genoten van de prachtige omgeving en het fantastische weer, de hele dag een strak blauwe lucht met temp aanwijzingen gezien van 27 gr. Wat wil je nog meer als ik Willy bel en zij mij zegt dat het in Zaandam zo koud is🤪

Na de het installeren in de herberg zijn we bij het volgende café iets gaan drinken en hier zaten we met een groep van ongeveer 12 personen aan een grote tafel heerlijk in de buitenlucht. Het was weer een gemixt gezelschap met oa Duitsers, Hollanders, Amerikanen (Anne &Jim), Canadezen (Sheila & Bob). Er is altijd wel weer iemand die het hoogste woord heeft en in dit geval was dit een jonge Nederlandse die het wel wist te vertellen allemaal. Spontaan, flapuit en aanwezig maar ook wel weer leuk.

We zitten nu in een herberg waar eco centraal staat, vegetarisch, biologisch, geen WiFi dus geen werk stress, nu geldt dit niet bepaald voor mij maar ook geen mogelijkheid om dit blog te uploaden dus ben ik nu bij de buren. Een prachtige splinter nieuwe herberg met mooie voorzieningen. Zo heeft elk type herberg toch zijn eigen charmes🤗 Deze wordt gerund door een Nederlandse, verslingerd geraakt aan een lokale Spanjaard. Praten gaat toch iets makkelijker😜. Met Sheila nog een heerlijk wijntje gedronken tot ze ging sluiten en wij weer naar onze eigen herberg moesten waar de massa natuurlijk alweer op hun bed lag.

Morgen gaan we over de o Cebreiro een steile stijging van 600 m.

We sturen was onze rugzakken vooruit🤪

Vandaag 31.2 k gelopen.

Vraag van de Dag: 

Is er iets gestolen of ben je kwijtgeraakt? Zo ja, wat?

Tot op heden mis ik niets hoewel als men gewild had er echt wel iets gepikt had kunnen zijn.

Mijn spullen liggen nu ook open en bloot, maar als je niemand kan vertrouwen dan kom je niet ver met pelgrimeren😀

* tekst overgenomen uit Te Voet naar Santiago de Compostela, Uitgeverij Elmar bv, Delft 2008 - 2011