De bergen laten los

Als het meest bergachtige deel eenmaal is overwonnen, vindt de wandelaar nog steeds geen respijt op deze Camino de San Salvador. Het oversteken van de uitgebreide dorpen  van Lena betekent wandelen over even moeizame als mooie paden, waar aan vlakten geen gebrek is. De route vermijdt steeds de N-630 en maakt gebruik van een netwerk van wegen die altijd hebben gediend als communicatie- en doorgangswegen tussen plattelandsdorpen, zoals Santa Marina, Llanos de Somerón, Fresnedo en Herías. Na de snelle afdaling naar Campomanes, waar de rivieren Pajares en Huerna de Lena vormen, wordt het profiel zachter, zodat een bezoek aan de pre-Romaanse kerk van Santa Cristina een must is. Vanaf de kerk is de reis slechts een formaliteit, de poorten van Pola liggen op een steenworp afstand.

Dag 4 op de San Salvador, 3 september 2021, Pola da Lena, Spain

De start begon met een vertraging Paolo voelde zicht niet goed en dat was ook zichtbaar.
Hij is nl de hele nacht in de weer geweest, toilet en overgeven. Ik heb er helemaal niets van gemerkt en heb een prima nacht gehad.
We zijn ongeveer een klein uur in afwachting geweest voordat Paolo het sein gaf om op pad e gaan maar echt van harte ging het niet.

Inmiddels was de wereld erg klein geworden want toen ik mij vanmorgen stond te scheren zag ik de wolken al het dal intrekken en dat werd niet minder. Het was dus een kleine wereld toen we vertrokken rond 9.30 uur. Op nog geen 50 m van de herberg stond ons een bekende camper met alle gordijnen nog dicht dus maar geen lawaai gemaakt in het voorbij gaan!

Van de weg af de bergwand op en da heeft aangehouden tot in Compamanes . Op en neer op een bergpad en dan zo'n hoge vochtigheidsgraad dan gaan alle poriën open en golft het zweet over je lichaam. Vrij snel van kleding gewisseld en de korte broek weer aan.
Het is natuurlijk wel prachtig wandelen met prachtige vergezichten en mooie uitzichten, helaas jammer dat de mist zo langzaam optrok want wat moet het hier mooi zijn bij mooie strak blauwe luchten.
Op een plaats met weer een fantastisch uitzicht kwam we een local tegen die nog de originele Asturiaanse klompen droeg die daar zat met zijn hond. Het bijzondere aan deze klompen is dat er stukken hout onder zitten waardoor je minder wegzakt in de grond denk ik! Het pad langs de bergwand ging over weide, door bebossing en veel over rotsen. We kwamen door echt mini-dorpjes en ok door een iets groter dorp Herias wat prachtig gelegen was in een bergkloof. 
Het laatste stuk van Herias naar Compomanes was erg steil en gewoon rechtdoor lopen ging niet je moest wel je voeten dwars neerzetten want anders vloog je met een vaart de berg af met alle ongelukken van dien. We hadden veelvuldig zicht op het dal waar rails liggen en bij tijd een trein voorbij kwam natuurlijk stroomt er ook een rivier.
Het pad was bij momenten erg stijl en glad maar gelukkig zijn we hier goed doorheen gekomen.

In dat restaurant geluncht en lekker uitgerust, hier begon de zon ook weer te schijnen en dan ziet alles er een stuk anders uit. Compomanes uit komen er 2 riviertje te samen om verder te gaan als de Lena

Het laatste stuk naar  Pola de Lena door/langs het dal gelopen met regelmatig op de voorgrond het geluid van razend verkeer. De A-66 loopt door het dal en die weg wordt intensief gebruikt, verbinding Leon - Oviedo.